Deze vraag heb ik de afgelopen dagen heel vaak gesteld tijdens een spreekuur, dienst of overleg. Het blijkt een interessante vraag te zijn. Hij lijkt zo simpel. Maar alles draait om het antwoord.
Hoe vaak vraag jij op een dag aan iemand hoe het gaat?
En hoe vaak krijg je dan het standaard en verwachte antwoord; ‘goed’?

Is dat een eerlijk antwoord denk je?
Ben jij eigenlijk verbaasd of verrast als iemand zegt ‘niet goed’?
Ik zie vaak een reactie van ongemak of verbazing tussen twee personen als de één zegt dat het even niet lekker gaat, dat ze moe is of het even zwaar heeft. Mensen weten dan ineens niet meer wat ze moeten zeggen in een gesprek. Je krijgt adviezen dat het vanzelf wel weer over gaat. Of hoort een verhaal over ‘vroeger toen het allemaal anders/beter was’.

Daar zit degene waar het even niet zo goed mee gaat helemaal niet op te wachten. Vandaar dat we ons dus maar al te vaak verschuilen achter het antwoord ‘goed’.

Wat kun je nu écht voor iemand betekenen?
Als bijvoorbeeld een zwangere vrouw je vertelt dat ze haar zwangerschap een behoorlijke uitdaging vindt omdat er al een kindje rondloopt, dat ze geen roze wolk ervaart of lichamelijke klachten heeft.

Of als een moeder zegt dat ze het eigenlijk helemaal niet zo leuk vindt zo’n pasgeboren baby, maar juist erg druk.

Geef dan geen adviezen of je mening. Iedereen ervaart die tijd anders. Luister naar haar zonder oordeel. Haar gevoel mag er zijn, er hoeft geen taboe te liggen op het uitspreken daarvan. Het is oké om te zeggen hoe het echt met je gaat!
Het enige dat jij dan hoeft te doen is te luisteren en er te zijn! Dat is heel waardevol.