Ervaringen
van krachtige vrouwen
Het moedigste wat ik heb gezegd? Help!!
Na de geboorte van mijn oudste dochter in 2018 voelde ik me ongeschikt als nieuwe moeder, uitgeput en somber. Ik vond het een rot tijd, maar heb dat nooit echt met iemand gedeeld. Op een gegeven moment dacht ik dat ik die gevoelens achter me had gelaten. Maar toen ik in september 2021 was bevallen van onze tweede dochter, kwam alles weer terug. Ik voelde me heel erg neerslachtig, gespannen, sliep nauwelijks en huilde veel. Het ging steeds slechter en uiteindelijk werd de diagnose postnatale depressie gesteld.
Tijdens de tweede zwangerschap was al besproken met Judith (ze was mijn verloskundige toen) dat ik bang was dat ik me niet goed zou voelen na de geboorte van ons kindje. Zij heeft tips gegeven om dit zo veel mogelijk te voorkomen en vertelde dat ik bij haar, in de rol van coach, terecht zou kunnen als ik hier behoefte aan had. Al gauw bleek dat ik die behoefte had, want toen ons dochtertje één week oud was, ging het hard bergafwaarts met me.
Ik had contact met Judith en we planden een eerste coachgesprek. Ik hoopte dat hierna alles snel was opgelost en ik me weer beter zou voelen. Maar dit bleek nogal optimistisch gedacht. Er was geen quick fix. Het werd een intensief traject, waarbij ik om de week een coach gesprek had. Bij Judith voelde ik me op mijn gemak, hoewel ik de gesprekken wel spannend vond. Judith is heel vriendelijk, luistert goed en oordeelt niet. Ze moedigde me aan om te praten over wat ik voelde, maar zette me niet onder druk. Ik kreeg de ruimte om mijn eigen tempo te kiezen. Ze zocht soms de grens op, maar ging er nooit over heen. Er was geen vaststaande methode die we volgden tijdens de gesprekken. Werkte het één niet voor mij, dan probeerden we het op een andere manier. Niks was verplicht en alles ging met mijn instemming. Judith stelde de juiste, kritische vragen die me aan het denken zetten en die dingen in een ander perspectief plaatsten. Op die manier merkte ik dat ik Judith kon vertrouwen en lukte het me steeds beter om mijn diepst weggestopte gedachten en gevoelens te delen met haar. In deze meest sombere periode van mijn leven, voelde ik me dankzij Judith iets minder eenzaam. Ik had het idee dat ze me precies begreep, ik voelde me gesteund en had het gevoel dat ze een stukje van de zware last die ik met me mee droeg, over nam. En op de momenten dat ik lichtpuntjes ervaarde, juichte Judith nog harder dan ik. Zo voelde het alsof ik niet helemaal alleen tegen de postnatale depressie aan het vechten was.
Tijdens de gesprekken heb ik ontzettend veel geleerd. Ik heb geleerd om mijn gevoelens toe te laten, te uiten en ik heb geleerd dat deze gevoelens er mogen zijn. Ik heb geleerd ze te accepteren. Ik heb verschillende tools geleerd die ik heb ingezet op momenten dat het niet goed ging. Ik heb geleerd dat ik soms te hard voor mezelf ben en hoe ik wat liever voor mezelf kan zijn. En ik heb geleerd dat er voor sommige dingen geen quick fix is en nou eenmaal meer tijd kosten dan ik zou willen. Het zijn dingen waar ik mijn hele leven iets aan heb.
Dankzij de coachgesprekken zit ik weer veel beter in mijn vel. Er zijn veel dingen veranderd. Ik ben veranderd. De zon is weer gaan schijnen, de donkere wolken zijn opgeklaard. En als ze weer eens terug zijn, heb ik er vertrouwen in dat het goed komt. Daar ben ik trots op, want het heeft een tijd geduurd voordat dat vertrouwen er was. Waar ik wel vanaf het begin af aan al trots op ben, is dat ik de stap heb gezet om met Judith te gaan praten. Misschien is dit wel het moedigste wat ik ooit voor mezelf gedaan heb: om hulp vragen. Ik kan anderen die zich niet goed voelen alleen maar adviseren om dat ook te doen. Je bent niet alleen, dus blijf er ook niet alleen mee rond lopen. Gun jezelf hulp. Je bent niet de enige die zich zo voelt.
Inspiratie op het gebied van moederschap,
werk en ondernemerschap
'Hoe doe je dat? Een jong gezin, een drukke niet altijd voorspelbare baan en vele ambities.
Soms zit je hoofd zo vol en waar moet je dan beginnen?
Met deze vragen klopte ik bij Judith aan. Als collega wist ik wat ik aan Judith zou hebben en was het voor mij fijn dat ze weet heeft van hoe het werkt in ons vak. Ik ging het traject open in. Wist niet precies wat te verwachten, maar had vooral behoefte aan even weer een zetje in de goede richting.
Even aftasten, even vreemd, om als collega’s in deze andere setting tegen over elkaar te zitten, maar gelukkig ook snel vertrouwd. Na wat exploreren kwam de rode draad en de daarbij horende uitdagingen al snel aan het licht. We maakte ambities/stappen/wensen visueel door ze letterlijk in de ruimte te leggen, daar te gaan staan en om vervolgens te voelen wat dit dan met mij deed. Het daadwerkelijk ‘’voelen’’ heeft mij een zetje in de goede richting gegeven. Ik heb ervaren wat voor mij nu prioriteit is, welke stappen daarbij horen en waarom deze nu wel of niet gemaakt kunnen worden. Maar ook heb ik de andere ambities kunnen parkeren tot een geschikter moment. Met een tip van Judith ging ik de deur uit, ik zette alle besproken punten voor mijzelf nog keer op papier en dit heeft mij weer overzicht, ruimte en rust gegeven.
Hoe klein of hoe groot je struggle is, soms blijf je zelf vechten maar het helpt om iemand anders even een kijkje te laten nemen.”
Als collega maak ik graag gebruik van de kennis en inzichten van Judith.
Met een ongelooflijk doorzettingsvermogen heeft Judith haar eigen plek gecreëerd om vrouwen te helpen die niet lekker in hun vel zitten. Het kan hierbij gaan om grote maar ook kleine dingen die je bezig kunnen houden. In ons vak maken we veel mee. Meestal gaat het goed en kunnen we een zwangerschap, bevalling en kraambed fijn afsluiten.
Maar soms loopt het anders als verwacht of gehoopt en raakt de jonge moeder steeds verder zichzelf kwijt. Tijdens onze spreekuren
mis ik de tijd en expertise om hier uitgebreid op in te gaan. Als collega maak ik dan ook graag gebruik van de kennis en inzichten van Judith.
Zij kan ontzettend goed luisteren en neemt de tijd. Haar kracht is dat ze niet oordeelt maar ze laat jou vertellen. Haar rol als coach voelt heel natuurlijk en vanzelf. Ze heeft zich hierin professioneel geschoold, wat maakt dat zij zich heel breed kan inzetten.
Daarnaast ontvangt ze je in een ontspannen warme sfeer op de praktijk of “In- haar- achtertuin”
Echt een aanrader. Ik ben trots om haar als collega te mogen raadplegen.
Loes, Verloskundige
Fijn om zonder oordeel, met tijd en aandacht voor ieders verhaal samen ervaringen te kunnen delen
De groepssessies zijn heel waardevol voor alle moeders/ouders, maakt niet uit hoeveelste kindje het is. Iedereen zou er wat aan kunnen hebben om ervaringen en strubbelingen in het ouderschap met elkaar te delen, want die heeft vast iedereen.
De coaching/begeleiding van Judith is heel prettig, haar luisterend oor is zo fijn. En de ruime tijd die ze voor je neemt is heel waardevol. Ze oordeelt niet, erkent je, vult aan en helpt jou inzichten geven die je verder helpen.
Het is fijn om andere moeders te leren kennen die in dezelfde situatie zitten.
In mijn achtertuin is en plek waar je je welkom voelt en een fijne sfeer hangt waardoor je snel op je gemak bent. Hierdoor kun je je gemakkelijk open stellen en durf je eerlijk te delen hoe het er voor staat.
Hier voel je je gehoord en kun je verhaal delen met gelijkgestemden. Het is fijn om andere moeders te leren kennen die in dezelfde situatie zitten.
Fijn om zonder oordeel, met tijd en aandacht voor ieders verhaal samen ervaringen te kunnen delen
De groepssessies zijn heel waardevol voor alle moeders/ouders, maakt niet uit hoeveelste kindje het is. Iedereen zou er wat aan kunnen hebben om ervaringen en strubbelingen in het ouderschap met elkaar te delen, want die heeft vast iedereen.
De coaching/begeleiding van Judith is heel prettig, haar luisterend oor is zo fijn. En de ruime tijd die ze voor je neemt is heel waardevol. Ze oordeelt niet, erkent je, vult aan en helpt jou inzichten geven die je verder helpen.
Mijn tip, ben eerlijk naar jezelf. Ontkennen is het “makkelijkste”, maar zo niet nodig!
Hoe het begon; September 2018 een positieve test in handen, wauw wat fijn wij worden papa en mama. Een vrij zorgeloze zwangerschap gehad buiten een hoop troubles in privé sferen, die stomme hormonen werken ook niet echt mee dacht ik steeds… maar zoals de meeste denken, niet zo zeuren en doorgaan.
En so we go, het einde van de zwangerschap naderde het begon toch spannend te worden, na een hoge bloeddruk gemeten doorverwezen naar het ziekenhuis en besloten om met 40 weken in te gaan leiden. Na +- 24 uur werd onze dochter geboren middels een spoedkeizersnede. Wat een bizarre bevalling was dat, maar onwetend als je bent bij een eerste, dit zal er wel bij horen.
Ik was alles behalve blij, maar dat wilde ik aan niemand toegeven, want we hadden toch een gezonde dochter gekregen wat zeur je nou. De slapenloze nachten begonnen en ik voelde me steeds ellendiger, maar dat hoort er bij, toch? De roze wolk waar over werd gesproken, een grijze donderwolk, die was me inmiddels wel bekend maar, we hebben een gezonde dochter, dus wat zeur je nou. En zo sukkelde ik maar door, tot het echt niet meer kon en ik finaal met mijn kop tegen de muur aan liep.
Oké, wat nu? Hulp zoeken is best een ding denk je dan, want je hoort gelukkig te zijn dat je mama bent geworden, maar ik was alles behalve gelukkig. Eerst ga je nog twijfelen aan jezelf, doe ik het wel goed, waarom heb ik geen geduld en kan ik niets hebben? Om mij heen kreeg ik geregeld de vraag hoe het ging, toegeven is het moeilijkste wat er is want dan is er toch echt iets aan de hand.
Uiteindelijk hulp “durven” zoeken en na vele gesprekken en sessies bij de psycholoog kwam ik er toch achter dat ik niet de enige was en dat hulp zoeken juist fijn is, door het aan te gaan en het te kunnen verwerken. Na 2,5 jaar durfde ik weer na te denken over een 2e kindje, zou het dit keer wel goed gaan? Na vele gesprekken, en goede afspraken in het ziekenhuis durfde ik weer. In November is onze zoon geboren, en wat een andere ervaring was dit, die roze wolk, of nouja in ons geval blauwe wolk die bestaat dus echt…..
Mijn tip, ben eerlijk naar jezelf. Ontkennen is het “makkelijkste”, maar zo niet nodig! Je bent niet alleen, er zijn genoeg mensen die je willen helpen, en nee, dit maakt je geen slechte moeder.
